آیت الله مصباح موسوی

خدمات حوزوی مرحوم آیت الله مصباح موسوی (قدّس سرّه)

خدمات به طلّاب و حوزۀ علمیّه
 حوزه‌های علمیّه علاوه بر پرورش مبلّغان دینی و ترویج معارف اهل‌البیت (علیهم‌السلام) وظیفه دارند تا عالمان و مجتهدان جامع‌الشرایط را پرورش دهند. خدمت به حوزه‌های علمیّه قدم بزرگی است برای خدمت به دین و ترویج معارف دینی. خدمت به حوزه‌های علمیّه سابقه طولانی در فرهنگ شیعی دارد. همان‌گونه که توجّه به اصل آموزش اهمّیت فوق‌العاده‌ای در اسلام دارد، ارائه خدمات به ساده‌شدن دسترسی به آموزش نیز اهمّیت ویژه دارد. حوزه علمیّه مشهد گرچه سابقۀ طولانی در تاریخ شیعه دارد امّا این حوزه در طول تاریخ خود از برخی از مشکلات رنج برده است. یکی از مشکلات مهم حوزه عدم حضور مراجع در برهه‌هایی از زمان در مشهد بوده است. عدم شهریّه مستمر، مشکلات معیشتی، بی‌نظمی در امتحانات و بی‌نظمی درسی از دیگر مشکلات حوزۀ مشهد بوده است. حضرت آیت‌الله مصباح با درک مشکلات حوزه مشهد همّت خود را صرف حل این مشکلات کردند و در این راستا موفقیت‌های بزرگی به دست آوردند. تلاش جهت ترغیب مراجع برای سکونت در مشهد یکی از خدمات بزرگ ایشان است. توجّه به امور شهریّه و معیشت و توجّه به دروس طلّاب و ایجاد برنامه منظم امتحانی از دیگر خدمات مهم و ارزشمند آیت‌الله مصباح است که از ایشان به‌یادگار مانده است. برخی از خدمات مرحوم آیت‌الله مصباح به حوزۀ علمیۀ مشهد عبارت است از:
اهتمام ویژه به تحصیل و معیشت طلّاب
مرحوم آیت‌الله مصباح به تحصیل و معیشت طلّاب اهمّیت قائل بودند و معیشت را عامل مهمّی در ادامۀ تحصیل طلّاب می‌دانستند. ایشان به همین دلیل در جهت حلّ مسائل معیشتی طلّاب تلاش می‌کردند. بر‌قراری شهریّه ثابت یکی از خدمات مهم آن مرحوم در حلّ مسائل معیشتی طلّاب بود. کمک‌های مالی، تأمین مسکن، تأسیس درمانگاه و کمک درمانی، گره‌گشایی مالی و … همه در راستای حل معیشت طلّاب بود.
مرحوم آیت‌الله مصباح در جهت تحصیل و تشویق طلّاب نیز خدمات زیادی ارائه کردند. امتحان ماهانه و پرداخت شهریّه فوق‌العاده، تأسیس مؤسّسۀ تخصصی ثامن‌الأئمّه (علیه‌السلام) با اساتید و امکانات خوب و مدرسه اهل‌البیت (علیهم‌السلام) با امکانات و تغذیه و به‌خصوص تشویق طلّاب ممتاز و قدردانی از آن‌ها، گام‌هایی بزرگی بود که آن مرحوم برای تشویق طلّاب به درس و بحث برداشتند و در این زمینه به مرور زمان موفقیّت‌های زیادی به‌دست آوردند.
برگزاری حلقات دانش‌افزایی و مهارت‌های تبلیغی
در گذشته دروس متداول در حوزه عمدتاً شامل ادبیات عرب، فقه، اصول، منطق و مختصری بیان و بدیع بود. دیگر نیازهای روز طلّاب چون کلام، عقاید، تفسیر، درایه، سیره، تاریخ و … مورد توجّۀ اساتید قرار نداشت و طلبه باید خود همت کرده و نیازهایش را برطرف می‌کرد. مرحوم آیت‌الله مصباح این خالیگاه را متوجّه بودند و برای رفع این نقیصه تلاش می‌کردند. ایشان برای حل این مشکل ابتدا مدرسۀ تربیت مبلّغ را فعال کرده و از طریق آن سعی کردند نیازهای طلّاب را برطرف کنند. سپس در مدارس خود با فراهم‌کردن امکانات، برنامه‌های درسی مدارس را به صورتی تدوین کردند تا نیازهای علمی، مهارتی و دانش‌افزایی طلّاب بر طرف گردد.
تأسیس مجتمع‌های مسکونی برای طلّاب
هدف مرحوم آیت‌الله مصباح از تأسیس مجتمع‌های مسکونی عمدتاً رفع نیاز طلّاب به مسکن بود. ایشان با توجّه به این نیاز در این زمینه خیلی تلاش می‌کردند و در ابتدا نیز زمین پدری خود را در بلوار ولایت به ساخت مسکن برای طلّاب اختصاص دادند. تلاش ایشان برای حل مشکل مسکن طلّاب، به روش‌های مختلف ادامه داشت و تا آخر عمر در این زمینه اهتمام داشتند. بعد از رحلت آن مرحوم، به همّت فرزندان ایشان بیت آیت‌الله مصباح توفیقات بزرگی در این زمینه به‌دست آورده و خدمات شایسته‌ای به طلّاب ارائه کردند. این مسیر همچنان ادامه دارد.
تأسیس درمانگاۀ رایگان برای طلّاب و خانواده‌های آنان
قبل از تأسیس درمانگاۀ امام هادی (علیه‌السلام) آن مرحوم به برخی از مراکز درمانی کمک می‌کردند تا طلّاب و نیازمندان به آن مراکز مراجعه کنند. مراجعه به آن مراکز نمی‌توانست مشکلات طلّاب و نیازمندان را حل کند. بعداً ایشان مصمم شدند درمانگاۀ امام هادی (علیه‌السلام) را تأسیس کنند. این درمانگاه ابتدا در کنار حسینیه و زائرسرای امام هادی (علیه‌السلام) با هدف ارائۀ خدمات بسیار محدود تأسیس شد ولی بعداً گسترش یافت و کلّیه مراجعین را پوشش داد. در ادامه ایشان برای تأسیس بیمارستان و زایشگاه امام هادی (علیه‌السلام) همّت کردند و زمینۀ مراجعه عموم مردم را به این مکان فراهم کردند و در این بخش به طلّاب و خانوادۀ آنان خدمات رایگان و خوبی ارائه می‌شد.
تشکیل گروه‌های تبلیغی دوار و ثابت
مرحوم آیت‌الله مصباح در امر تبلیغ نگاۀ ویژه داشتند. ایشان معتقد بودند که هدف از تحصیل در حوزه، تبلیغ و تدریس و خدمت به جامعه است. طلّاب بعد از پایان دورۀ تحصیل باید به تبلیغ و تدریس اشتغال داشته باشند. آن مرحوم تلاش می‌کردند در حدّ توان خود در این زمینه به طلّاب کمک کنند. تشکیل گروه‌های تبلیغی برای فعالیّت در محلات اطراف مشهد که تا هنوز ادامه دارد، یکی از خدمات مهم تبلیغی آن مرحوم بود. جدا از این مسأله، ایشان اهتمام داشتند تا از سفرهای تبلیغی در ماۀ مبارک رمضان و ماه‌های محرّم و صفر در مناطق محروم حمایت کنند. همچنین ایشان کوشش می‌کردند در حد توان از مبلّغین ثابت و مستقر در مناطق محروم حمایت کنند. سیره و روش آن مرحوم در حمایت از سفرهای تبلیغی همچنان ادامه دارد.
تأسیس کتابخانه‌های تخصّصی در مدارس
یکی از نیازهای اساسی طلّاب، وجود کتابخانۀ تخصّصی در مدارس است. مرحوم آیت‌الله مصباح در این زمینه همّت فوق‌العاده‌ی داشتند و تلاش می‌کردند در هر مدرسه، یک کتابخانه نیز تأسیس کنند. ایشان جدا از مدارس، در محل حسینیّۀ امام هادی (علیه‌السلام) نیز کتابخانۀ بزرگی تأسیس کردند که به طلّاب خدمات می‌داد. این کتابخانه کتاب‌های مورد نیاز طلّاب را به‌صورت امانت در اختیار آنان قرار می‌داد. این کتابخانه بعداً بر‌اساس ضرورت به‌مؤسّسۀ تخصصی ثامن منتقل شد و بعد از تأسیس مدرسۀ باقر‌العلوم (علیه‌السلام)، با هدف حل مشکل منابع برای طلّاب، کتابخانۀ مؤسّسۀ تخصصی ثامن به آن مدرسه انتقال یافت.
تجهیز مدارس به امکانات جدید آموزشی و رفاهی
در قدیم مدارس علمیّه فاقد امکانات مورد نیاز طلّاب و امکانات آموزشی بودند. مدارس حمّام، سرویس‌بهداشتی مناسب، وسایل گرمایشی و سرمایشی و … نداشتند. امکانات غذایی، خدماتی و … در مدارس موجود نبود و طلّاب باید خودشان نیازهای خود را رفع می‌کردند. نبودن امکانات و خدمات به درس و بحث طلّاب صدمه می‌زد. به‌همین دلیل و با هدف رفع موانع تحصیلی طلاب، آن مرحوم تلاش کردند مدارس را به امکانات آموزشی و رفاهی مجهّز کنند تا طلاب جز آموزش، غم دیگری نداشته باشند. نمونۀ این مدارس در سطح شهر مشهد مدرسه اهل‌البیت (علیهم‌السلام) است که با همّت مرحوم آیت‌الله مصباح به امکانات بسیار خوبی مجهز و در اختیار طلّاب قرار گرفت. مؤسّسۀ ثامن‌الأئمّه (علیه‌السلام) نیز مجهز به امکانات روز بود و بعداً مدارس دیگری نیز تجهیز شده و در اختیار طلّاب قرار گرفت.
حمایت ویژه از طلّاب مستحق در امر دارو و درمان
بخش مهمی از مراجعان درمانی دفتر آیت‌الله مصباح را طلّاب حوزۀ علمیۀ تشکیل می‌دهند. این بیت شریف نیز همیشه به حلّ مشکلات درمانی طلّاب اهتمام داشته است. هر روزه مراجعات بسیاری در امر دارو و درمان صورت می گیرد و بیت آیت‌الله مصباح نیز در حدّ توان نسبت به تأمین نیازمندی‌های طلّاب همکاری دارد. تهیۀ داروهای ضروری مورد نیاز طلّاب به‌صورت رایگان، ویزیت رایگان طلّاب در درمانگاه و بیمارستان امام هادی (علیه‌السلام)، معرفی طلّاب بیمار به بیمارستان‌های شهر و تأمین هزینه‌های بیمارستانی طلّاب نیازمند بخشی از کمک‌های دفتر آیت‌الله مصباح در امر دارو و درمان طلّاب است.

 پرداخت شهریّه و کمک‌هزینه‌ برای طلّاب
پرداخت شهریّه در بیت آیت‌الله مصباح سابقۀ بسیار طولانی دارد. آن مرحوم در طول عمر مبارک خود به عموم طلّاب شهریّۀ عمومی و به طلّاب زیر برنامه امتحانات شهریّۀ فوق‌العاده پرداخت می‌کردند. جدا از شهریّه، بیت آن مرحوم همیشه بر روی طلّاب باز بوده است. طلّاب جدا از کمک‌هزینه‌های ثابت و مقطعی، برای حلّ مشکلات خود نیز به بیت ایشان مراجعه می‌کردند. برخی از طلّاب مشکلات خود را با شخص آن مرحوم مطرح می‌کردند. برخی به دفتر کار‌گشایی، برخی به امور طلّاب و برخی دیگر به فرزندان گرانمایه آن مرحوم مراجعه کرده، مشکل خود را حل می‌کردند. این دفتر و بیت شریف برای حلّ مشکلات طلّاب همیشه آمادگی داشته و در این زمینه مساعدت و فعالیّت کرده است.
 مشارکت در خرید یا ساخت مسکن طلّاب
 مسکن یکی از مهم‌ترین مشکلات طلّاب است. به‌همین جهت مرحوم آیت‌الله مصباح تلاش می‌کردند مشکل مسکن طلّاب را بر طرف کنند تا آن‌ها بتوانند با آسودگی درس بخوانند. آن مرحوم جدا از تأسیس مجتمع‌های مسکونی در مواردی تلاش می‌کردند برای صاحب‌خانه شدن طلّاب کمک کنند. اگر طلبه‌ای زمینی داشت آن مرحوم کمک می‌کرد آن را بسازد. اگر طلبه‌ای قصد داشت خانه‌ای بسازد آن مرحوم به آن طلبه کمک می‌کرد تا آن را کامل کند. اگر طلبه‌ای پولی داشت آن مرحوم کمک می‌کرد تا آن طلبه بتواند خانه‌ای بخرد. هدف آن مرحوم کمک به حل مشکل مسکن طلّاب بود.
اسکان علمای مناطق جنگی
از دیگر خدمات ایشان می‌توان به اسکان علمای مناطق جنگی اشاره کرد. در ایام جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و بمباران مداوم برخی از شهرها توسط هواپیماهای عراق، تعدادی از علمای برخی از آن شهرها از جمله قم به مشهد آمده و در جوار حضرت علی بن‌موسی‌‌الرضا (علیه‌السلام) پناه آوردند. در جریان مهاجرت این افراد به مشهد، مرحوم آیت‌الله مصباح تعداد زیادی از مسافر‌خانه‌‌ها، خانه‌‌های شخصی و دیگر مکان‌‌های مناسب را اجاره کردند و در اختیار این افراد قرار دادند. ایشان نسبت به آن افراد از انجام هیچگونه خدمت دریغ نفرمودند.

زائر سرای علمای بلاد

انگیزۀ مرحوم آیت‌الله مصباح از تأسیس زائر‌سرا حل مشکل مسکن علمایی بود که جهت زیارت حرم حضرت علی بن‌موسی‌‌الرضا (علیه‌السلام) به مشهد مشرّف می‌شدند. به روایت حاج آقای سید محمد‌رضا مصباح (فرزند آن مرحوم): «من در قم مشغول تحصیل بودم. مرحوم ابوی (ره) نذر کرده بودند بروند برای زیارت حضرت شاه‌چراغ (علیه‌السلام)، تشریف آوردند قم. در خدمت‌‌شان با خانواده رفتیم اصفهان. در اصفهان هماهنگی کرده بودیم با یکی از رفقا، بنام آقای عماد‌‌زاده‌. ایشان حسینیه‌‌ای داشت و در کنار حسینیه یک مهمان‌خانه یا زائر‌سرایی. ما را آن‌جا اسکان دادند، مرحوم ابوی خیلی از این کار خرسند شدند و گفتند: «واقعاً این نوع زائرسراها چقدر خوب است. ما روحانی هستیم هرجایی (مانند هتل) مناسب ما نیست و نمی‌توانیم ساکن شویم.  چقدر این نوع مکان که در اینجاست (در اصفهان) خوب است. در مشهد که شهر زیارتی است این کار ضرورت دارد. پس ما باید در مشهد یک‌جایی درست کنیم که علمای مسافر مستقر شوند و راحت باشند.» زائر‌سرا‌هایی که در مشهد ساخته شده است، مبتکرش مرحوم آیت‌الله مصباح بودند. در نتیجۀ آن سفر اصفهان، در مشهد این زائر‌سرا تأسیس شد. در این زائر‌سرا خیلی از بزرگان از شهرستان‌‌ها می‌آمدند مانند آیت‌الله شفیعی ساری، آیت‌الله حاج ‌آقا تقی قمی، از علمای نجف، علمای سوریه، علمای لبنان، علمای قم، علمای اصفهان و … هر وقت برای زیارت به مشهد می‌آمدند، در این زائر‌سرا ساکن می‌شدند.
قبلا زائر‌سرا در طبقۀ بالای حسینیه بود. آن موقع بیمارستان تأسیس نشده بود. بعداً مرحوم ابوی فرمودند: حالا که علما تشریف می‌آورند اینجا، یک دکتری، یک آمپول‌زنی، پرستاری هم این‌‌جا باشد. همین فکر منجر به تأسیس درمانگاه شد. درمانگاه دارای بخش‌‌های تخصّصی قلب، اکوکاردیوگرافی، رادیولوژی، سونوگرافی، آزمایشگاه و پزشکان عمومی و متخصّص جهت آقایان و خانم‌‌ها در تخصّص‌های گوناگون بود. کلّیۀ هزینه‌های درمانی این درمانگاه کمتر از هزینۀ سایر مراکز خیریّه درمانی بود. خانواده‌های محروم و ایتامی که تحت پوشش خیریّه حضرت آیت‌الله مصباح بودند، از خدمات درمانی رایگان استفاده می‌کردند (مصاحبه با حاج آقا سیدمحمد‌‌رضا مصباح، 15 بهمن 1397ش.)

تأسیس مدرسۀ علمیّۀ اهل‌­البیت (علیه‌السلام)
مدرسه اهل‌البیت (علیه‌السلام) با همّت والای دانشمند معظم حضرت آقای لطفی نماینده تامّ‌الإختیار مرحوم آیت‌الله العظمی خویی (رحمت­‌الله علیه) و با مساعدت‌های پیگیر مؤسّس محترم از ابتدای تأسیس تحت اشراف بیت مرحوم آیت‌الله مصباح موسوی اداره می‌شد. در این مدرسه اضافه بر طلّاب ایرانی که از میان داوطلبان ممتاز انتخاب می‌شدند، جمعی از طلّاب غیر ایرانی از کشورهای مختلف نیز حضور داشتند که تحت برنامه‌های ویژۀ درسی برای خدمت در کشورهای خود آموزش می‌دیدند.
مدرسۀ اهل‌البیت (علیه‌السلام) دارای حدود 250 طلبه از کشورهای ایران، افغانستان، پاکستان، هندوستان، آذربایجان و … بود. مدرسه هر‌ ساله پذیرش داشت و مدیریت مدرسه تلاش می‌کرد افراد مستعد را برای تحصیل در مدرسه گزینش کند. برنامه‌های مدرسه از دروس مقدماتی شروع می‌شد و تا درس کفایه ادامه داشت. در کنار درس‌های اصلی تدریس دروس جنبی از جمله اخلاق، تفسیر، حدیث، درایه و … نیز در مدرسه متداول بود. مدرسه زیر نظر حاج آقای مصباح امکانات خوبی داشت و سه وعده غذای گرم به طلّاب مدرسه داده می‌شد. مدرسه اهل‌البیت از مدارس موفق مشهد بود و طلّاب بسیار خوبی به جامعه تقدیم کرد که تعداد زیادی از آنها فعلاً در حوزۀ علمیّۀ مشهد و در کشورهای همسایه مشغول فعالیّت هستند (مصاحبه با حاج شیخ محمّد‌باقر کفّاش، 18 خرداد 1401ش).
دفتر شهریّه و امتحانات ماهانه طلّاب
حدود هشتاد سال قبل در حوزۀ علمیّۀ مشهد شهریّۀ منظم وجود نداشت فقط گاهی برخی از بزرگان برای طلّاب تقسیمی توزیع می‌کردند. عمدۀ طلّاب با سختی و هزینۀ شخصی به درس و بحث اشتغال داشتند. در دهۀ سی (قرن چهارده شمسی) حضرت آیت‌الله مصباح برای اوّلین مرتبه تلاش کردند با ایجاد یک برنامۀ منظم بین طلّاب، شهریّه توزیع کنند. ایشان مبنای کار را بر امتحان قرار دادند تا طلّاب انگیزه بیشتری برای تلاش، کوشش و درس خواندن مداوم داشته باشند. در آن زمان دو نوع شهریّه بر قرار شد. شهریّۀ عمومی و بدون امتحان و شهریّه با امتحان که مبلغش بیشتر بود. طلّاب اگر علاقه‌مند بودند شهریّۀ اختصاصی دریافت کنند مجبور بودند در امتحانات شرکت کرده و نمره قبولی که آن زمان 14 بود کسب کنند. طلّاب ابتدا در امتحانات ورودی شرکت می‌کردند. امتحان ورودی مخلوطی از صرف و نحو بود. امتحانات دفتر آیت‌الله مصباح، ابتدا (قبل از انقلاب) در حسینیه پوست‌فروش‌ها واقع در کوچه حسنقلی برگزار می‌شد. بعداً امتحانات به فاطمیّه واقع در کوچه حاج ابراهیم منتقل شد. بعد از تخریب فاطمیّه امتحانات به حسینیه امام هادی (علیه‌السلام) واقع در کوچه حاج ابراهیم منتقل شد. در حسینیه امام هادی (علیه‌السلام) آقایان ضیایی و ابراهیمیان ممتحن ورودی و آقای رمزی طبسی مسئول کنترل نمرات ورودی بود. امتحان ورودی شامل صرف و نحو و نمره قبولی 14 بود. بعد از قبولی طلّاب در امتحان ورودی آنها را بین گروه‌های امتحانی تقسیم می‌کردند. بخش امتحانات حدود 25 گروه امتحانی داشت و هر گروه شامل تعدادی طلبه بود که  هر ماه به‌نوبت مراجعه کرده و نزد ممتحن گروه امتحان می‌دادند. امتحانات گروه‌ها از لمعه شروع می‌شد و تا ختم کفایتین ادامه داشت. بعد از کفایتین، طلّاب درس خارج را نزد آقایان نصرتی، تبریزیان و قدیری امتحان می‌دادند. برخی از ممتحنان عبارت بودند از آقایان سیّد ضیایی پسر، فرحناکی پدر، شاهرودی، قدیری، نظری، تبریزیان، مباشری، معلّمی، موسوی‌نژاد، فیاضی، طبسی، نصرتی، جعفرزاده، مجتبی فرحناکی و  … مسئول امتحانات حاج آقای رمزی طبسی بود. آقایان معلّمی و آمیقی مقسم شهریّه بودند (مصاحبه با شیخ محمّد‌رضا ضیایی، 25 خرداد 1401ش).
مدرسه تربیت مبلّغ
خدمت دیگر آیت‌الله مصباح موسوی که ماهیت تبلیغی دارد برنامۀ تربیت مبلغ بود. این خدمت در جهت تقویت بنیۀ تبلیغی طلّاب در محل مدرسۀ علمیّۀ امام صادق (علیه‌السلام) به آنها ارائه می‌شد. برخی از موضوعات و کلاس‌های دایر شده به شرح زیر بود: فن خطابه، تاریخ اسلام، جامعه‌شناسی، روان‌شناسی رشد و … این کلاس‌ها به‌صورت دوره‌ای برگزار می‌شد و در هر دوره تعدادی از علاقه‌مندان در این کلاس‌ها شرکت می‌کردند (صحیفه اخلاص ص 23)
 مجتمع دار‌‌السیاده
مجتمع دار‌السیاده به سکونت موقت طلّاب متدیّن و جدّی در تحصیل که تازه ازدواج کرده و فاقد مسکن بودند، اختصاص داشت. این مجتمع دارای 24 دستگاه آپارتمان یک خوابه و دو خوابه است. زمان سکونت در این مجتمع حداکثر سه سال و اولویت با طلّاب سیّد است.
 

سایت الهادی در راستای معرفی مرحوم آیت الله سید محمد حسین مصباح موسوی و تجلیل از شخصیت و خدمات ماندگار آن مرحوم ایجاد شده است.